Zwierzęta łowne – które to są?

Ustawa z dnia 13.10.1995 r. Prawo łowieckie zawiera regulacje dotyczące ochrony środowiska przyrodniczego, a zwłaszcza zwierząt łownych.

Z kolei rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 11.03.2005 r. w sprawie ustalenia listy gatunków zwierząt łownych określa grupę zwierząt zakwalifikowane jako łowne. Należą do nich m.in. łoś, jeleń szlachetny, jeleń sika, daniel, sarna, dzik, muflon, lis, jenot ,borsuk, kuna leśna, kuna domowa, norka amerykańska, tchórz zwyczajny, szop pracz, piżmak, zając szarak, dziki królik, bażant, kuropatwa.

Tym samym wyżej wymienione gatunki – w tym najczęściej w Polsce spotykany – zając szarak podlegają szczególnej ochronie.

Przede wszystkim polowanie na zwierzynę łowną może odbywać się wyłącznie na zasadach określonych w ustawie z dnia 13.10.1995 r. Prawo łowieckie.

Polowanie – zasady

Najpierw musimy wyjaśnić co oznacza samo pojęcie polowania i jakie zachowania mogą zostać zakwalifikowane jako tego typu działanie.

Polowanie to tropienie, strzelanie z myśliwskiej broni palnej, łowienie sposobami dozwolonymi zwierzyny żywej oraz łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych za zgodą ministra właściwego do spraw środowiska, zmierzające do wejścia w jej posiadanie ( art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 13.10.1995 r. Prawo łowieckie).

Inaczej mówiąc polowaniem są wszelkie działania zmierzające do złapania wolno żyjącej zwierzyny łownej.

Polowanie może być wykonywane wyłącznie przez członków Polskiego Związku Łowieckiego lub cudzoziemców posiadających stosowne uprawnienia w państwie członkowskim Unii Europejskiej. Jednocześnie członkowie Polskiego Związku Łowieckiego (czy też innej tożsamej organizacji działającej na terenie Unii Europejskiej) mogą polować wyłącznie po uzyskaniu zgody dzierżawcy (zwykle są nim koła łowieckie) lub zarządcy obwodu łowieckiego.

Podkreślenia wymaga, że „zgoda taka jest warunkiem legalnego wykonywania polowania zbiorowego, jak i indywidualnego. Jeśli chodzi o polowania indywidualne, niezbędne jest posiadanie pisemnego upoważnienia łowieckiego” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.11.2010 r., sygn. akt WA 31/10)

Zasady wykonywania polowania zostały szczegółowo uregulowane w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 23.03.2005 r. w sprawie szczegółowych warunków wykonywania polowania i znakowania tusz.

Polowanie bez uprawnień – konsekwencje

Polowanie bez posiadania uprawień do polowania stanowi przestępstwo z art. 53 pkt 4) ustawy z dnia 13.10.1995 r. Prawo łowieckie zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 5.

Dla sprawstwa tego czynu bez znaczenia jest wartość zwierzyny (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 09.01.2014 r., sygn. akt V KK 334/13).

Podsumowanie:

Zając szarak (który występuje w Polsce) jest zwierzęciem łownym. Oznacza to, że polowanie na ten gatunek jest możliwe wyłącznie gdy jesteśmy członkami Polskiego Związku Łowieckiego (lub innej tożsamej organizacji działającej na terenie Unii Europejskiej) i mamy zgodę na polowanie od zarządcy/dzierżawcy obwodu łowieckiego (zwykle są nimi koła łowieckie). Gdy nie spełniamy powyższych warunków – nie możemy legalnie polować na zające szaraki.

Pamiętać należy, że gdy jesteśmy członkami Polskiego Związku Łowieckiego i nie mamy zgody dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego to polowanie na zwierzynę łowną jest również karalne i kwalifikowane jako polowanie bez uprawnień.

Treść przepisów:

art. 53 pkt 4) ustawy z dnia 13.10.1995 r. Prawo łowieckie

Kto poluje nie posiadając uprawnień do polowania – podlega karze pozbawienia wolności do lat 5.